کار به جایی رسیده بود که هر کس بیشتر احمدی نژاد را منحرف میخواند بصیر تر جلوه میکرد...

محمدرضا منصوریار در آخرین پست وبلاگش نوشت:

فرمانده ی گروه اول آیت الله هاشمی رفسنجانی به خوبی توانست از غفلت فرمانده ی گروه دوم آیت الله مصباح یزدی به عنوان یک سرباز خودی استفاده کرده و تقریبا بخش عمده ای از برنامه ها و تاکتیک هایش را توسط او به سرانجام برساند.

سال گذشته همین موقع ها خیلی شورو شوق داشتیم که زود تر انتخابات برسد و در برابر همه ی کسانی که 8 سال و مخصوصا 4 سال و بالاخص 2 سال هر چه خواستند گفتند و نوشتند و درو کردند و ... عرض اندامی کنیم.
سوای از اینکه چه مسائلی باعث شد که ما احمدی نژادی ها نتوانیم حضوری فعال در انتخابات داشته باشیم ذکر این نکته لازم است که بگوییم با چه استدلالات و توجیهاتی گزینه ی احمدی نژاد مشایی را از این رقابت خارج کردند.
به طور کلی میتوان به 3 گروه در مورد عدم احراز صلاحیت اسفندیار رحیم مشایی اشاره داشت.
گروه اول کسانی بودند که حضور احمدی نژاد در مسند ریاست جمهوری , ان ها را از رسیدن به خیلی از منافع شخصی و گروهی باز داشته بود. این گروه دیگر نمیتوانستند به مدت حداقل 4 سال شاهد حضور احمدی نژادی دیگر در راس قوه ی مجریه باشند. طبیعی بود که برای به زیر کشیدن گزینه ی احمدی نژاد از هیچ کاری دریغ نمیکردند.
مهمترین پشتوانه های احمدی نژاد توده های مردم و همچنین طیف به اصطلاح عامیانه حزب اللهی بودند.
این گروه در ابتدا برای جدا کردن حزب اللهی ها و طبقه ی مذهبی از احمدی نژاد دست به کار شد. و چه بهانه ای بهتر از مخالف جلوه دادن احمدی نژاد با رهبری میتوانست پشت احمدی نژاد را از حضور این طیف مذهبی خالی کند.
پروژه ای تحت عنوان جریان انحرافی مقدمه ی اقدامات بعدی این گروه شد.
البته این گروه نیک میدانست پشتوانه ی اصلی احمدی نژاد توده های مردم هستند و برای جدا کردن آنان نیز برنامه های خود را مو به مو و با برنامه ی کاملا دقیق پیش برد. از شوک هایی که یک شبه به بازار ارز و سکه وارد میشد گرفته تا سنگ اندازی هایی که در راه دور زدن تحریم ها انجام میشد.
البته این گروه تلاشهایی را نیز در جهت منفور نمودن احمدی نژاد نزد طبقه ی به اصطلاح روشنفکر جامعه انجام داد. مانند خرافه پندار جلوه دادن احمدی نژاد.
گروه دوم کسانی بودند که یا از ابتدا متملقانه و چاپلوسانه دور احمدی نژاد حلقه زده بودند و یا اینکه با سیاست ورزی های گروه اول در تله افتاده بودند. این گروه نیز به مانند گروه اول تمام تلاش خود را برای حذف احمدی نژاد و گزینه ی مورد حمایت او انجام دادند. البته برخی در این گروه انگیزه ی دیگری نیز برای این تلاشهایشان داشتند. آن ها میخواستند نظریه ی خود را مبنی بر اینکه احمدی نژاد را آن ها بر سر کار آورده اند را به اثبات برسانند. در شرایطی که کلید واژه ی جریان انحرافی توسط گروه اول وارد ادبیات سیاسی کشور شده بود اما در این رقابت گروه دوم گوی سبقت را ربود و استفاده از این واژه را ناشی از بصیرت بالایشان میپنداشتند. کار به جایی رسیده بود که هر کس بیشتر احمدی نژاد را منحرف میخواند بصیر تر جلوه میکرد. البته این گروه جوابشان را توسط مردم در انتخابات 92 گرفتند. آن جایی که گزینه ی مورد حمایتشان در یک رقابت 6 نفره سوم شد.نکته ی جالب توجه این است که چه طور این گروه توانسته بود به خیال خویش احمدی نژاد را در مصاف با شخص هاشمی در انتخابات 84 پیروز کند اما نتوانست گزینه ی خود را در برابر فردی که مورد حمایت هاشمی بود و نه شخص هاشمی حتی به دور دوم ببرد.قطع به یقین دافعه ی این گروه بسیار بیشتر از جاذبه اش است.
نکته ی دیگر این است که فرمانده ی گروه اول آیت اله هاشمی رفسنجانی به خوبی توانست از غفلت فرمانده ی گروه دوم علامه مصباح یزدی به عنوان یک سرباز خودی استفاده کرده و تقریبا بخش عمده ای از برنامه ها و تاکتیک هایش را توسط او به سرانجام برساند.
اما گروه سوم انگیزه ای جدای از دو گروه دیگر داشتند. این گروه احتمالا از سر دلسوزی برای نظام و با توجه به اینکه انتخابات توسط دولت احمدی نژاد برگزار میشد و در صورت رای آوری گزینه ی احمدی نژاد , ممکن بود حوادث سال 88 تکرار شود با حضور مشایی در صحنه ی انتخابات موافق نبودند. این گروه از پاکدستی و همچنین ولایتمداری احمدی نژاد به خوبی آگاه بودند اما حاضر به ریسک کردن در این باره نبودند. بنا براین از عدم حضور مشایی استقبال میکردند.
اما نکته بسیار حائز اهمیت درباره هر سه گروه یاد شده این است که این گروه ها یک وجه تشابه با یکدیگر داشتند و آن هم اطمینان از محبوبیت و رای آوری گزینه ی احمدی نژاد بود. البته همانطور که ذکر شد انگیزه ها ی این سه گروه برای حذف مشایی کاملا با یکدیگر متفاوت بود.
شاید صحبت از انتخابات 96 از حالا خیلی زود باشد اما ذکر این نکته را نیز لازم میدانم که قطعا در انتخابات 96 و در صورت حضور احمدی نژاد ,این گروه ها اول و دوم برای حذف وی دست به کار خواهند شد . گروه سوم به دلیل آنکه انتخابات 96 توسط دولتی که مخالف گفتمان احمدی نژاد است برگزار میشود احتمالا انگیزه ای برای عدم حضور وی نداشته باشند و چه بسا از حضور و ورود احمدی نژاد به عرصه ی انتخابات نیز حمایت نمایند.
اما باید منتظر اقدامات گروه های 1 و 2 برای بیرون گذاشتن احمدی نژاد از انتخابات باشیم. البته گروه دوم شاید تا آن زمان از مواضع خودبرتر بینی و خود عمار پنداری کنونی کوتاه بیایند و به جمع حامیان احمدی نژاد بپیوندند.
لیکن گروه اول تحت هیچ شرایطی حاضر به حضور احمدی نژاد و رقابت با او نیستند و به همین دلیل احتمالا در آینده شاهد تحرکات و اقداماتی بیشتر برای تخریب چهره ی احمدی نژاد نزد توده های مردم و طبقه ی مذهبی مردم خواهیم بود. تفاوت این دور از تخریب ها علیه احمدی نژاد نسبت به قبل مربوط به همان طیف روشنفکر جامعه است. در این دور بخش عمده ای از توان گروه مقابل برای عدم نفوذ گفتمان احمدی نژاد به داخل این طبقه از جامعه صرف خواهد شد.
البته در این بین تلاش هایی نمایشی برای شکستن سکوت احمدی نژاد صورت میگیرد. که ممکن است سکوت احمدی نژاد در بزنگاه هایی مانند پیشنهاد مناظره با دکتر روحانی پس از گزارش صد رزه دولت یازدهم شکسته شود که احتمالا مانند همین پیشنهاد بدون جواب خواهد ماند. البته ممکن است جوابدهی و مناظره را به هنگامه ی نزدیک به انتخابات موکول کنند تا با فرافکنی شاید بتوانند بر روی بسیاری از اقدامات خود سر پوش بگذارند.
هرچه هست باید منتظر ماند و دید که در آینده گروه های یاد شده و همچنین احمدی نژاد چه استراتژی را در پیش خواهند گرفت. البته این منتظر بودن به معنای انفعال احمدی نژادی ها نیست و باید کاملا در این عرصه فعال و هوشیار باشند.
باشد که پیروزی نزدیک است ان شاءالله
محمدرضا منصوریار