یکی از دانشمندان جوان هسته ای و از همکاران شهید احمدی روشن به بررسی الزامات دستیابی به انرژی هسته ای و تلاش های صورت گرفته در این خصوص پرداخت که در ادامه مشروح سخنان این محقق و پژوهشگر عرصه فناوری هسته ای که در این روزها خانه نشین هم شده و تمایلی برای ذکر نامش نداشت را می خوانیم
چندی پیش پایگاه 598 در گفتگو با یکی از دانشمندان جوان هسته ای و از همکاران شهید احمدی روشن به بررسی الزامات دستیابی به انرژی هسته ای و تلاش های صورت گرفته در این خصوص پرداخت که در ادامه مشروح سخنان این محقق و پژوهشگر عرصه فناوری هسته ای که در این روزها خانه نشین هم شده و تمایلی برای ذکر نامش نداشت را می خوانیم:
دنیا بر روی فناوری های جدید هسته ای برای تولید برق هسته ای در حال فعالیت می باشد و بر روی فناوری گداخت هسته ای در حال تحقیقات است و به این صورت نیست که این فناوری روبه افول باشد و چرخه تولید الکتریسیته کنار برود.
ما در شرایط موجود 120 هزار مگابایت برق را برای چشم انداز خودمان ترسیم کرده ایم که اکنون در حال تولید حدود 60 الی 70 هزار مگابایت برق هستیم و و 50 الی 60 هزار مگابایت برق تا چشم انداز کشور فاصله داریم که بخشی از آن را قاعدتا باید بتوانیم با فناوری هسته ای پر کنیم.
در خصوص ضرورت برق هسته ای می توان گفت که به ازای هر هزار مگابایت برق باید حدوداً ده میلیون بشکه نفت به صورت معادل استفاده کنیم ووقتی که می گوییم 20 هزار مگابایت یعنی حدود 200 میلیون بشکه نفت که در شرایط تحریم ها ما روزانه چیزی حدود یک میلیون بشکه صادارت داریم و به این معنی است که باید 200 روز صادارت نفت مان را بسوزانیم تا در شرایط تحریم بتوانیم این برق را تولید کنیم.
در شرایط ایده آل دو سال پیش چیزی حدود 200 میلیون بشکه صادارت داشتیم که باید در اختیار این کار قرار می دادیم و اگر بخواهیم این برق را با سوخت فسیلی تامین کنیم باید بخش عظیمی از نفت و گازمان را هزینه کنیم و مسئله دوم آن تولید گازهای گلخانه ای است که دنیا در حال ایجاد محدودیت برای کشورها در تولید گازهای گلخانه ای است، چون آلودگی زیست محیطی که تولید می شود فقط مربوط به خودمان نیست بر روی تمام دنیا تاثیر دارد.
دنیا در آینده به سمتی می رود که کشوری که سهم بیشتری در تولید گاز های گلخانه ای دارد باید از کشورهایی که سهم کمتری در تولید گازهای گلخانه ای دارند سهمیه بخرند و استفاده از سوخت های فسیلی مشکلات این چنینی را هم دارد پس بنابراین این بحث برای کشوری مثل جمهوری اسلامی ایران مقوله ای استراتژیک است.
در پزشکی نیز استفاده های متععدی می شود هم در رادیو داروهایی که برای سرطان ها و بیماری های صعب العلاج درمانی هستند و هم برای تشخیص بیماری در دستگاه های اسکنی که منشا شان فناوری هسته ای است و توسعه پزشکی ما ممکن نیست مگر اینکه بتوانیم به این فناوری دست پیدا کنیم.
در کشاورزی هم بعد دیگری است که فناوری هسته ای می تواند به ما کمک کند در شرایط موجود بنا بر آماری که ما داریم در بهترین حالت حدود 10 الی 15 درصد ضایعات محصولات کشاورزی و در بدترین حالت 20 الی 25 درصد تخمین زده شده است و این فناوری هم در نگهداری محصولات کشاورزی و هم در از بین بردن میکروب ها و همچنین اصلاح بذر و افزایش تولید و موارد دیگر این فناوری می تواند کمک کند.
در تمام حوزه هایی که اقتصاد کشور متاثر از آن است فناوری هسته ای بشدت مورد نیاز است و تصور رسیدن به پیشرفت اقتصادی بدون بهره گیری از فناوری هسته ای تصوری غیر واقع است و اگر بخواهیم چرخ صنعت و اقتصاد کشور بخوبی بچرخد قاعدتاً باید چرخ سانتریفیوژهای کشور بچرخد.
این فناوری باید تبدیل به صنعت شود و اگر 20 هزار مگابایت برق هسته ای نیاز داریم معنی اش ساخت 20 نیروگاه همانند بوشهر است.
طبق آنچه که در توافق نامه ژنو آمده است تعهد کرده ایم تعداد سایت هایمان اضافه نشود و هیچ گونه تاسیسات بازفناوری نداشته باشیم و سوخت راکتور تهران را فعلا بازفناوری نمی کنیم و فقط نگهداری می شود و ما در مباحث فنی پذیرفته ایم که ماشین های سانتریوفیوژی که خراب می شود با ماشین های نوع یکسان جابجا کنیم و از ماشین های نسل دو استفاده نکنیم و تعداد ماشین ها را افزایش ندهیم و تولید نکنیم و تعداد ماشین هایی که نصب نشده است را راه اندازی نکنیم.
ما تقریبا در فردو 12 زنجیره 174 تایی از ماشین های راه اندازی نشده داریم که بنا شده است که اینها را هم راه اندازی نکنیم و زنجیره هایی که سوخت 20 درصد تولید می کند که دو زنجیره 174 تایی می باشد و به یکدیگر از نقاطی وصل شده اند آن نقاط را هم قطع کنیم و به تدریج تبدیل به دو تا فرآیند جدا می شود که فقط برای تامین سوخت 5/3 درصد مورد استفاده قرار می گیرند.
همچنین از میزان اورانیوم 20 درصدی را که داریم 50 درصد آن را پودر کنیم برای سوخت راکتور تهران که دیگر امکان تبدیل آن پودر به گاز برای استفاده در صنایع بالاتر وجود نخواهد داشت و 50 درصد باقی مانده را به غنای پنچ درصد یا زیر پنج درصد خواهیم رساند.
نظنر 48 هزار ماشین ظرفیت دارد که اکنون ماشین های نصب شده ای که کار می کند و کار نمی کند جمعا 19 هزار می شوند که اگر از تعداد حدودا سه هزار تای آن در فردو کسر کنیم می شود 16 هزار ماشین و 32 هزار تا ماشین دیگری که ظرفیت نظز می باشد را نمی توانیم فعلا نصب کنیم.
غربی ها بارها اذعان نموده اند که ایران هیچ برنامه ای برای ساخت سلاح هسته ای ندارد و هیچ دلیلی برای انحراف برنامه های هسته ای ما ندارند و دوربین های آژانس هم بالای سر فعالیت های ما می باشد اما غرب اراده می کند که ما این فناوری را نداشته باشیم. از کجا معلوم که فردا این اراده غرب به نانو تکنولوژی هم تسری پیدا نکند و ما را به افغانستان تبدیل نکند.
پازل درگیری ما با غرب به علت یک فناوری نیست بلکه پازل عقب نشینی یک ملت در برابر غرب است و مدل اداره یک کشور دینی با دموکراسی اسلامی نباید در جهان اتفاق بی افتد تا اینکه پایه های تمدن غرب نلرزد و غرب می خواهد اثبات کند که مدل جمهوری اسلامی جواب نمی دهد و این فناوری بهانه ای بیشتر نیست. مسئله ما و غرب مسئله ای راهبردی است و این خودش را در خط مقدم درگیری ما که همان علم و تکنولوژی است خودش را نشان می دهد.
زمانی که غرب متوجه به میزان تاثیر گذاری شهید مصطفی احمدی روشن در پیشرفت صنعت غنی سازی جمهوری اسلامی می شود می فهمند که این تقابل بازنده است و غرب هزینه می کند و شهید احمدی روشن را حذف فیزیکی می کنند و علی رغم ادعای برخی ترور شهید احمدی روشن ترور کور نیست و کاملا حساب شده برای حذف فیزیکی تاثیر گذارترین فرد در صنعت هسته ای ایران بود.
